نگاهش مرد و چوب ماهیگیری اش را دنبال می کرد، از آرامش او و‌‌ قایق چوبی اش آرام می‌شد، اندیشه کرد “مگه آدم از زندگیش چی‌ می خواد” و در افکارش غرق شد، فکر کرد که چرا نمی رود در یک جای آرام و بی دغدغه مثل او‌ زندگی کند، چرا از این زندگیِ مدرن و ماشینیِ پر استرس دور نمی شود.‬

‫گویی ما جاندارانِ دوپا، ما اشرف مخلوقات، عامدانه به دنبال دردسر می گردیم، از سویی می جنگیم تا زندگیِ ماشینیِ مرفه بسازیم و از سوی دیگر به کوه و بیابان و جنگل و دریا پناه می بریم، از سویی تلاش می کنیم فعالیت روزانه را به حداقل برسانیم و از آن سو در باشگاه های ورزشی عرق می ریزیم تا جبران شود، و این حماقت فقط از انسان ساخته است و‌بس.شود.